امکان سنجی و چالشهای استفاده از نیروگاههای مجازی صنایع برای گذر از پیک تابستان

در هر سال برای تنها 3 درصد اوقات یا در حدود 333ساعت، مصرف در مقادیر اوج خود قرار می گیرد که تامین میزان مصرف در این زمانها نیازمند صرف هزینه بسیاری است. یکی از راهکار های که برای تامین توان مورد نیاز در ساعتهای اوج مصرف در سالهای اخیر مطرح شده است و مورد استفاده قرار می گیرد، طرح ذخیره عملیاتی است. راهکاری دیگر، استفاده از توان تولیدی مولد های اضطراری یامولدهای مقیاس کوچک است. علیرغم تمامی مشوق ها و الزامات پیشنهادی، در عمل مشترکین صنعتی با توجه به نیاز خود و مشکلات مولدهای اضطراری، تمایلی برای ورود و به کارگیری مولدهای اضطراریخود برای تأمین در ساعات اوج مصرف ندارند. این مقاله، به امکان سنجی و بررسی چالشهای بهره گیری از نیروگاه مجازی مولدهای اضطراری به عنوان راهکاری جهت تامین بار در ساعتهای اوج مصرفپرداخته است. بدین منظور با بررسی 666 مشترک دارای مولد اضطراری در سطح توزیع و 03 مشترک صنعتی دارای مولد اضطراری در سطح فوق توزیع و انتقال در استان خراسان، پتانسیل و زیرساختهای لازم جهت دستیابی به ساختار نیروگاه مجازی مولدهای اضطراری در این شبکه مورد مطالعه قرار گرفته است. در پایان به منظور نشان دادن لزومبهره گیری از ساختار نیروگاه مجازی مولدهای اضطراری برای تامین بارپیک، این راهکار با سایر راهکارهای موجود نظیر احداث نیروگاه های جدید و طرح ذخیره عملیاتی به عنوان یکی از برنامه های مدیریت بار مقایسه گردیده است

Keywords:

مولدهای اضطراری , نیروگاه مجازی , طرح ذخیره عملیاتی , مدیریت بار ,