طراحی روشی نوینبرای تثبیت جناغ سینه بعد از عمل جراحی قلب باز

حرکت لبه های استخوان جناغ سینه در کنار یکدیگر براثر تحمل نیروهای بیومکانیکی بعد از عمل های جراحی قلب باز اتفاق می افتد. عدم انتخاب روش تثبیت صحیح و کافی، منجر به بی ثباتی و ناپایداری در محل برش،افزایش خطر عفونت، درد و به تعویق افتادن دوره بهبود می گردد. روش مرسوم برای اتصال بخش های استخوان به هم استفاده از سیم های فولادی زنگ نزن است که در 2 تا 5 درصد موارد، تثبیت با این روش منجر به شکست می شود. در بررسی که بر روی چند نوع تثبیت کنندهمورداستفاده انجام گرفت، با اتکا بر نقاط قوت و ضعف سیستم های تثبیت قبلی، طرحی جدید برای تثبیت ارائه گردید. از مزایای این مدل طراحی شدهمی توان به تثبیت در راستای قدامی خلفی،کاهش تمرکز تنش، استحکام در برابر نیروهای برشی طولی و کاهش تخریب بافت استخوانی اشاره کرد. از مزایای دیگر، کاربرد آن برای بیماران دچار عارضه ی پوکی استخوان است.

Keywords:

بیومکانیک , تثبیت , شکست , جراحی قلب باز , جناغ سینه