قاسم پژمان ثانی - دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد رشته HSE دانشگاه تهران، واحد پردیس ارس
سعید گیوه چی - استادیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
حمیدرضا جعفری - استاد دانشگاه محیط زیست دانشگاه تهران

توسعه از یک سو با صنعت و تکنولوژی و از سوی دیگر با تخریب و آلودگی ارتباط تنگاتنگ و ارگانیک دارد، با این وجود دیگر نمی توان متوقع بود کههمراه با توسعه صنعتی که از ملزومات پیشرفت علمی و اقتصادی بشر است محیط زیست دست نخورده باقی بماند.امروزه ارزیابی ریسک محیط زیستی بهعنوان ابزاری کارآمد در مطالعات مدیریت ریسک محیط زیستی پروژه هایی که از نیروی تخریب بالایی برخوردارند مطرح است.سکوی نفتی ، یک سازهعظیم همراه با عملیات حفاری، استخراج نفت و فرآوری آن می باشد لیکن فرایند استخراج و تولیدنفت در دریا با توجه به ریسک پذیری بالا می تواند آثارچشم گیری بر محیط زیست بر جای گذارد، بنابراین نیازمند مطالعات مستمر است.تحقیق پیش روی با هدف مدیریت ریسک محیط زیستی کلیه فعالیتمجتمع دریایی ابوذر واقع در منطقه خارگ) به جهت کاهش اثرات سوء و ارایه راهکارهای مدیریتی AB های موجود در یک سکوی نفتی(سکوی نفتیانجام پذیرفته است. در این تحقیق به منظور ارزیابی ریسک محیط زیستی فعالیت های سکوهای نفتی سکوی ابوذرHAZID از روش AB براساس خطوط راهنمای استانداردایزو 17776 استفاده گردید به جهت اجرای این روش ابتدا فعالیت های موجود در سکوی نفتی AB به طور کامل شناسایی گردیدند،سپس تاثیر فعالیت های مختلف شناسایی شده بر روی جنبه های محیط زیستی(آلودگی هوا، آلودگی آب ، آلودگی خاک ،صوت ، پسماند و انسان) مورد بررسی قرار گرفتپس از آن با استفاده از روش شاخص گذاری(حاصلضرب سه فاکتور شدت، احتمال وقوع و قابلیت کشف) میزان اعداد الویت ریسک برای هر کدام ازفعالیت ها محاسبه شد و در انتها با توجه به نظرات متخصصان ،راهکارهای مدیریتی به منظور کاهش میزان ریسک فعالیت ها ارایه گردید.براساس یافته های پژوهش،49/2% ریسک ها در ناحیه ریسک های قابل تحمل(کم)،11/1% آنها در ناحیه ALARP( ریسک متوسط) 39/7% در ناحیه ریسک های غیر قابل تحمل(بالا) قرار داشتند.

مدیریت ریسک محیط زیستی ، عدد الویت ریسک، میدان نفتی ابوذر HAZID