ارائه چهارچوبی برای مدیریت ذینفعان کلیدی در اجرای پروژه های نوسازی بافت های فرسوده شهری - نمونه موردی : بافت فرسوده شهرستان کنگان

فرآیند نوسازی بافت های فرسوده شهری حوزه های متعدد و متنوعی را در بر می گیرد . این فرآیند شامل برنامه ریزی، تهیه طرح های نوسازی،امکان سنجی و میزان تحقق پذیری طرح ها، تملک و اجررای طررح هرای نوسرازی مری شرود وسعت بافتهای فرسوده شهری و محدودیتهای مالی،مدیریتی و اجرایی سازمان ها و نهادهای دخیل در امر نوسازی لزوم جهت گیری طرح های نوسازی را به سوی تدوین الگوهای مشارکتی درسطوح برنامه ریزی، طراحری و بره ویرهه اجررا اجتناب ناپذیر می نماید . عدم وجود الگوها و مکانیسم های روشن، تجارب عملی و نظری و همچنین حضور ساکنان به عنوان بعد اجتماعی مسأله، اجرای طرح های نوسازی را چند بعدی و متفاوت از سایر طرح های عمرران شرهری نمروده است . تضمین دستیابی حداکثری به اهداف طرح های نوسازی در زمینه اجرا، لزوم طراحی مکانیسرم صرحی مشرارکت اجتماعی برای شناسایی ومدیریت ذینفعان طرحهرای نوسرازی را توجیره مری نمایرد . در ایرن مکانیسرم جایگراه و نقر محوری - نظارتی ساکنان در ارتباط با سازمان ها، نهادها و مجموعه عوامل اجرایی طررح هرای نوسرازی در زمینره هرای فنی، مالی، حقوقی و ... تعریف می شود . چند بعدی بودن عوامل مؤثر در موفقیت پرروهه هرای نوسرازی، لرزوم توجره ویهه مدیران این نوع پروهه ها را به یک رویکرد تحلیلی علمی و جامع به ذینفعان نشان می دهد . در این مقاله سعی می شود با بررسی نمونه موردی طرح نوسازی بافت فرسوده شهر کنگان ، ضرمن بیران الزامرات تردوین مکانیسرم مشرارکت گروه های اجتماعی در اجرای طرح های نوسازی شهری، به ویهگیهای این مکانیسرم در قالر نظرام مردیریت ذینفعران پرداخته شود .

Keywords:

پروژه های نوسازی , بافت های فرسوده , برنامه ریزی تعاملی , مشارکت اجتماعی , مدیریت ذینفعان