ساناز علائی مقدم - دانشجوی دوره دکتری GIS دانشکده نقشه برداری دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
محمد کریمی - استادیار گروه GIS دانشکده نقشه برداری دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

مجموعه های شهری نوع جدیدی از سکونت گاه های شهری هستند که در دهه های اخیر با رشد چشمگیر شهر نشینی به وجود امده اند رشد این مجموعه ها که نتاثر از عوامل گوناگونی شامل فاکتورهای دسترسی تناسب محیطی و همسایگی می باشد یکی از چالشهای برنامه ریزان شهری در قرن 21 است مدل سازی رشد مجموعه های شهری در گذشته کمتر مورد توجه محققین قرار گرفته است در این تحقیق هدف شناسایی و تحلیل تغییرات کاربری شهری و مدلسازی رشد مجموعه شهری تهران با استفاده از مدل اتوماتای سلولی لجستگی در دوره های زمانی 1379-1385-1391-1397 می باشد ضرایب مدل فوق بیانگر وزن بالای فاکتور فاصله از آزادراه ها فاصله از خیابان های اصلی و ارتفاع است دقت کلی و شاخص سازگاری نتایج مدل سازی برابر با 89/93و37/48 می باشد که حاکی از دقت بالای مدل سازی می باشد مطابق پیش بینی انجام شده در سال 1397 با ادامه روند موجود بخش های شرقی کرج و جنوب غربی تهران رشد قابل توجهی را تجربه خواهند نمود و افزایش شاخص تعداد و چگالی قطعات و کاهش شاخص فاصله بین قطعات شهری بیانگر فرایند پراکنده رویی در مجموعه شهری است

رشد شهری،مدل سازی مکانی،شاخص مکانی،تصاویر ماهواره ای،مجموعه شهری تهران