نجیبه شهیکی تاش - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه جیرفت
مهرانگیز جوکار - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت

این مقاله مورد بررسی تأثیر زیست فناوری بر امنیت غذایی می پردازد. زیست فناوری (بیوتکنولوژی) شامل هرگونه فن و روشی است که از موجودات زنده یا بخش هایی از آن ها استفاده می کند تا فراورده های را تولید، اصلاح و یا تغییر دهد و بهینه سازی گیاهان و جانوران بپردازد. زیست فناوری یک ابزار است و تنها وسیله ای برای حل مشکلات خاص نیست و الزاماً وسیله بهتری از روش های مرسوم نمی باشد. با این وجود امروزه تحقیقات زیست فناوری در حال ایجاد فراورده های جدیدی است که می توانند راه حل های بهتری برای مشکلات کشاورزی سابق باشند. تاریخ قضای آسان تر و با کیفیت بیشتر و استفاده از کشاورزی برای تأمین نیازهای غیرغذایی نظیر فیبر ،سوخت سایر فراورده ها حائز اهمیت است. امنیت غذایی، دسترسی پیوسته همه افراد به غذای کافی ، سالم و مغذی برای بهره مند شدن از یک زندگی سالم و پویا، تألیف می شود. بنابراین امنیت غذایی دیگر صرفاً به معنی بهره مندی از غذای کافی نیست، بلکه مواد غذایی باید سالم نیز باشند. لذا به منظور جلوگیری از مواجهه با چالش کمبود غذا و تأمین امنیت غذایی، استفاده از روش های مهندسی ژنتیک،دیگر موجودات تراریخته و گیاهان تراریخته افزایش و سطح کشت آنها در کشورهای مختلف جهان رشد و توسعه یافته است.

زیست فناوری،امنیت غذایی،مهندسی ژنتیک،کشاورزی پایدار،محصولات تراریخته