بررسی فرسایش به عنوان یک فاکتور محدودکننده در اجرای کاربری کشاورزی (منطقه مورد مطالعه: حوزه بهارستان اوز در استان فارس)

اهمیت خاک و آب در این است که انسان برای ادامه حیات به غذا نیاز دارد و مواد غذایی وابسته به وجود خاک و آب است و فرسایش خاک عاملی است که عملکرد مطلوب این دو ماده مهم را به خطر می اندازد. گرچه فرسایش امری طبیعی و اجتناب ناپذیر بود و جز لاینفک چرخه ماده در طبیعت است بر جلوگیری از آن خارج از حیطه قدرت و توانایی بشر است، معهذا در پاره ای موارد فعالیت انسان می تواند آن را تشدید کند (ولایتی 1386). و در مواردی با انجام اقدامات حفاظتی تا حدودی می تواند از شدت و سرعت فرسایش در یک منطقه کاست. در پژوهش به بررسی وضعیت فرسایش خاک در حوزه بهارستان پرداخت شده و راه هایی جهت کاهش شدت فرسایش پیشنهاد می شود.