مریم نراقی - کارشناس ارشد زراعت،دانشگاه تهران،پردیس کشاورزی ابوریحان،گروه زراعت و اصلاح نباتات
غلام عباس اکبری - دانشیار و رئیس پردیس ،دانشگاه تهران،پردیس کشاورزی ابوریحان،گروه زراعت و اصلاح نباتات
محمدابراهیم بنی حبیب - دانشیار ،دانشگاه تهران،پردیس کشاورزی ابوریحان،گروه آبیاری و زهکشی

بازده آبیاری حوضه دریاچه ارومیه در حد 32 درصد بوده که در مقایسه با استاندارد جهانی که در حد 63 درصد می باشد،بسیار پایین است. کاهش میزان نزولات جوی ،پایین بودن آبیاری کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و همچنین عدم اختصاص آب کافی برای تامین نیاز بیولوژیکی رودخانه های منتهی به دریاچه از مهم ترین عوامل بوجود آورنده بحران این زیستگاه و کویری شدن آن می باشدو لذا توجه به الگوی کشت مناسب و همچنین انتخاب گونه های زراعی و باغی جهت کاشت ودر نظر گرفتن محدودیت ها، خصوصا در شرایط کمبود آب، امری اجتناب ناپذیر است. می توان حوزه های آبریز کشور را از جهت منابع آبی و میزان بارندگی به عرصه های عمومی الف )عرصه های دارای محدودیت شدید منابع آب ب)عرصه های دیم ج) عرصه های بدون محدودیت منابع آبی تقسیم کرد. از آنجا که کشاورزی در ارومیه،زیر مجموعه عرصه های دیم و دارای محدودیت منابع آب،قرار می گیرد،در این مقاله به ذکر راهکارهایی در این دو عرصه بسنده شده است.جایگزینی باغات و استفاده از گیاهان مقاوم به شوری و کم آبی راهکار پیشنهادی دیگر است. به دلیل نیاز آبی کم پسته نسبت به سایر درختان مناطق معتدله مثل سیب،انگور،و زردآلو و با در نظر گرفتن اقتصادی بوئن پسته ،توسعه باغات این محصول توصیه می شود.جهت تولید محصولات استراتژیک ،کشت گندم،جو،کلزا و حبوبات افزایش و کشت چغندر قند و پیاز کاهش یابد.سطح زیر کشت سیب زمینی ثابت (برداشت پائیزه به برداشت تابستانه تغییر یافته)و کشت سبزی و صیفی به صورت گلخانه ای و تولید خوراکی تا سطح یک هزار هکتار افزایش بیابد. در مورد باغات ،سطح زیر کشت ثابت بماند و به صورت قطره ای آبیاری شود.

اکولوژیک،بیولوژیک،دیم،شاخص اقتصادی،مزیت نسبی،نیاز آبی