جانمایی و طراحی فضا های باز شهری در شهر های جدید با رویکرد امداد رسانی و اسکان موقت پس از بروز سانحه

بر اساس آمار های برنامه عمران سازمان ملل متحد از 40 نوع بلای طبیعی که در جهان رخ می دهد 31 مورد آن در ایران به به موقوع می پیوندند در برنامه های مدیریت بحران بحران هر چند اسکان موقت دوره ای کوتاه ازمدت زمان بازسازی تا استقرار دائم و اسکان اظطرار دوره ای به مراتب کوتاهتر از آن را شامل میشود اما غفلت از کیفیت زندگی سانحه دیدگان در این دو مرحله میتواند عواقب نامطلوب و گاه جبران ناپذیری بر آسیب دیدگان داشته باشد فضا های باز شهری یکی از مهم ترین ظرفیت های موجود در داخل بافت کالبدی شهرها ست که امکان اسکان موقت و امدادرسانی جمعیت آسیب دیده پس از بروز بحران در آنها وجود دارد ویژگی هایی چون توزیع نسبتا مناسب در سطوح سلسله مراتبی شهرها شناخته شده بودن میان شهروندان برخورداری از فضاهای روبازوسرپوشیده پناهگاهی در درون خودو... از جمله این پتانسسیل ها محسوب می گردند. از اینرو هدف این نوشته بیان معیارهای جانمایی وطراحی فضاهای باز شهری در شهرهای جدید است تا بتوان از این فضاها در مواقع بروز بحران به بهتری نحو بهره برد. روش مورد استفاده در این نوشته، توصیفی - تحلیلی بوده و داده های پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای جهت شناخت و ارائه راهکارها مورد استفاده قرار گرفته است.

Keywords:

فضاهای باز شهری , شهر های جدید , اسکان موقت پس از سانحه , مدیریت بحران , طراحی شهری