حمیده ولی الهی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم
رومینا موفق - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزادواحد کرمان
حمید رضا قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم
الهه حیدری ارجلو - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد واحد شیراز

توسعه پایدار گستره نوینی است که در واپسین سالهای قرن بیست و یکم معرفی شد و از آن رو که انسان را محور و بقا ی عزتمند اورا هدف قرار داده بود به زودی فراگیری شده و بر دلها نشست این مقاله کوششی است برای معرفی وهدفمند کردن یکی از جریان های مهم معماری که طراحی پایدار نامیده میشود به این تربیت که با باز شناسی عناصر پایداری خانه های سنتی اقلیم گرم و خشک سعی در یادآوری و تامل در این عناصر که خود نمونه هایی بارز از معماری پایدار در خود جای داده اند دارد هماهنگی اصول معماری گذشته ایران با اصول پایداری اتفاقی نیست بلکه گویای اندیشه های عالی معماران گذشته بوده است طراحی معماری در اقلیم گرم و خشک به علت شرایط نامناسب آب و هوایی وکمبود منابع سوختی همواره با محدودیتهایی روبه رو بوده است از آنجا که درمعماری سنتی این منطقه تکنیک هایی جهت مقابله با این شرایط جوی وایجاد آسایش وجود داشته که در حال حاضر به دست فراموشی سپرده شده است انتخاب این موضوع تلاشی است جهت معرفی این فنون که بتوانند ما را در جهت حل برخی مشکلات در زمینه توسعهپایدار یاری کنند وگامی باشند در جهت ارتقا معماری وشرسازی معاصر این پژوهش با مطالعات کتابخانه ای با استفاده از کتب ومقالات مبتنی بر روش توصیفی و به ضورت میدانی انجام شده و بابررسی الگو های پایدار در خانه های سنتی این اقلیم به نتایج مورد نظر رسیده است

توسعه پایدار، خانه های سنتی ،طراحی پایدار ،اقلیم گرم و خشک ،معماری،شهرسازی