عماد کتابچی - کارشناسی معماری دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه شیراز
خلیل حاجی پور - استاد دانشگاه شیراز
محمد حسین پور - استادیار دانشگاه شیراز
عبدالرضا پاکشیر - استادیار دانشگاه شیراز

نوشهر سازی به عنوان نهضتی جدید در شهر سازی از اوایل دهه 80 و در پاسخ به شهر سازی دوره معاصر و عمده تا پس از مدرن که دارای الگویی پراکنده اتومبیل محور و غیر انسانی است شکل گرفت این رویکرد آمیزه ای از سبک های معماری رشد هوشمند شهری سازی پایدار و شهرسازی مبتنی بر حملو نقل عمومی است و در واقع نوسازی به عنوان رویکردی طراحان شهری را بر عمده دارد و به دنبال بالا بردن کیفیت زندگی و استاندارد های آن در شهر هاست نوشهر سازی به عنوان رویکرد جدید در شهرسازی طیفی از برنامه ریزی و طراحی شهری تا معماری رادر نظر میگیرد اصول آن امروز جز معتبرترین نظرات مطرح شده در شهر سازی هستید و هر روز به طور گسترده تری مورد استفاده شهرسازان قرار میگیرد البته تاکید و اولویت بر نقش انسان در طراحی و برنامه ریزی شهری یکی از مهمترین عوامل موفقیت ها بوده است این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی و با گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای بهبررسی ماهیت و شرایط شکل گیری ایت نهضت نماید به نظر میرسد بکارگیری اصول این جنبش در دستیابی به اهداف شهر سازی پایدار حرکت نوینی است که منجر به شکل گیری فضا های پایدار میشود از طرفی مرور این مفاهیم و آموزه ها وبازشناسی آن ها میتواند در احیای بافت های قدیم کشور مان و نیز در توسعه های جدید شهری کمک قابل توجهی بکند

نوشهر سازی ،محله ،طراحی سنتی،پایدار،اختلاط کاربردی،پراکنده رویی