پریا پارسا

کاریزها یا قناتها، سازه های آبی اختراع ایرانیان هستند که توسط آنها انتقال آب زیرزمینی دور از نیروی تبخیر انجام می گیرد. این سازههای هیدرولیکی طولی، در دشت ها و تپه ماهورهای ایران پراکنده بوده، شهرها و روستاهای بسیاری را آبیاری می نموده اند. با تغییر سیستمآبرسانی شهری بسیاری از کاریزها از حالت دایر به بایر تغییر وضعیت داده و به علت عدم آگاهی و اطلاع دقیق از موقعیت مکانی آنهابه عنوان سازه ای مشکل ساز مطرح شده اند. شهر تهران نیز تعدادی کاریز بنه صورت دایر و بایر در اعماق مختلف زمین وجود دارد کهاطلاعای چندانی از ساختمان و وضعیت مکانی آنها در دسترس نبوده، به همین علت در اجرای طرحهای مختلف، بخشی از سناختمانکاریز در محوطه طرح آشکار و معمولاً به عنون مشکل در اجرای طرح تلقی می شود. با عنایت به شرایط فعلی کاریزها در شهر تهران،طول زیاد آنها، کاربری مفید بعضی از آنها در آبیاری فضای سبز و موارد دیگر، باید از زاویه و دیدگاهی جداگانه به قناتهای شهرتهران نگریسته شود تا موقعیت فعلی آنها در اندیشه ها متفاوت شده، پس از تغییر دیدگاهها، همانند یک سازه آبی با آن برخورد شود.روش تحقیق مورد استفاده توصیفی-تحلیلی و ابزار تحقیق فیش برداری می باشد.

قنات،آب زیرزمینی، شهر تهران،تهدید،آسیب پذیری