ارزیابی کیفیت های کالبدی فضاهای شهری با رویکرد توسعه پایدارنمونه موردی: محله باغملی شهرضا

فضاهای شهری به عنوان مرکز ارتباط در شهرها، نقش مهمی در زندگی اجتماعی اقتصادی ساکنان دارند، به عموم شهروندان تعلقداشته و هر چند منحصر به جنبه کالبدی نیست و با حضور انسان و فعالیت او معنا می یابد اما این ویژگی های کالبدی فضای شهریاست که زمینه ساز ورود و مکث گروه های اجتماعی به فضاست. در قرن اخیر ورود ماشین به فضاهای شهری و افزایش آلودگی ها،رویکردی به نام توسعه پایدار را مطرح کرده که بر احیای مجدد محلات و فضاهای محلی تاکید دارد و توجه به عناصر و کیفیت هایاین فضاها را از مسائل مهم در ایجاد پویایی و سرزندگی می داند. مقاله حاضر سعی دارد با تلفیق دو رویکرد توسعه پایدار و احیایفضاهای شهری، این فضاها را در محله باغملی شهرضا مورد ارزیابی قرار دهد. محله باغملی، جزء بخش های قدیمی شهر است که باوجود داشتن عناصر تاریخی واجد ارزش، به دلیل فرسودگی های کالبدی و اجتماعی، سزندگی خود را از دست داده است و فضاهایعمومی آن نیاز به احیا دارند. در این پژوهش شاخص های کالبدی فضاهای محله ای پایدار از طریق مشاهدات میدانی در محله باغملیمورد بررسی قرار می گیرند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کمی و کیفی به طور مکمل استفاده می شود. با تاکید بر نتایجحاصل از پژوهش و با رعایت شاخص های پایداری به دست آمده، راهکارهایی در راستای طراحی محله باغملی شهرضا، به عنوانالگوی فضاهای عمومی محله ای پایدار ارائه می گردد.

Keywords:

فضاهای شهری , توسعه پایدار , کیفیت های کالبدی , پایداری محلی , محله باغملی شهرضا