ارزیابی مقاومت بتن خود تراکم در ساختگاه با استفاده از روش های ترکیبی چکش اشمیت ومغزه گیری

بتن خود تراکم بتنی است که نیازی به ویبره ندارد و می تواند سطحی صاف و بدون حفره ایجاد کند. به همین دلیل می توان از آن به گستردگی در صنعت ساختمان و کارهای تعمیری در سازه های مختلف استفاده نمود. اما همواره ممکن است کیفیت نهایی بتن اجرا شده با کیفیت نمونه آزمایشگاهی به علل مختلف تفاوتداشته باشد که از جمله این علت ها می توان به کیفیت انجام تراکم، نحوه عمل آوری، پیچیدگی قالب و لذا عدم کامل پر شدن آن توسط بتن و مواردی از این دست اشاره کرد. لذا تعیین مقاومت درجای بتن می تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. به همین دلیل در این مطالعه به بررسی تعیین مقاومت درجای بتن خودتراکم با دو طرح اختلاط با دو نسبت آب به سیمان مختلف با استفاده از یک روش مخرب )مغزه گیری( و یک روش غیر مخرب )چکش اشمیت( پرداخته شده است. همچنین به منظور بررسی تغییرات نسبت قطر و ارتفاع نمونه های مغزه گیری شده، این مغزه ها در چهار نسبت قطر به ارتفاع مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. در حالت تازه نیز روی هر دو نمونه آزمون های تعیین خودتراکمی بتن انجام پذیرفت که برای هر دو طرح نتایج مناسبی به دست آمد. مشخص شد که با افزایش قطر مغزه ها نتایج بهتری حاصل می گردد. همچنین نسبت ارتفاع به قطر مغزه تایر بسزایی دارد. به طوری که با افزایش این نسبت از 1 به 2 نتایج بهتری به دست می آید. همچنین آشکار شد که تخمین مقاومت فشاری به کمک آزمون مقاومت فشاری جواب های به مراتب دقیق تری نسبت به آزمون چکش اشمیت خواهد داشت

Keywords:

بتن خود تراکم , مغزه استوانه ای , چکش اشمیت , مقاومت فشاری