شیده حکیمی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی، ایران
الهه سادات هاشمی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس، ایران
نیوشا طرفی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، ایران

از 250 سال پیش، یعنی زمانی که انقلاب صنعتی بشر را به استخراج عجولانهو استفاده از انرژی های تجدیدپذیر دعوت کرد، همواره وابستگی به این انرژی ها برای تعدیل و ایجاد شرایط محیطی مناسب بیشتر شده است، به رغم نقش گسترده این انرژی ها در پیشرفت بشر، اثرات تخریبی سنگینی آنها بر محیط زندگی، موضوع تأمل و بازگشت به روش های سنتی مهار محیط زیست شده است. طی اعصار متمادی ساختمانها با توجه به اقلیم و میحط خود ساخته می شدند. اما با ورود معماری مدرن، تمام آنچه محیط زندگی ما را در کنار باد، آفتاب و باران به فضایی مطلوب برای زندگی تبدیل می کرد، فراموش شد و هر روز بیشتر به سیستم های مکانیکی وابسته شدیم. بنابراین راهکارهای سنتی نیز باید متناسب با این تغییرات دگرگون شوند. همانطور که امروزه بادگیرهای مدرن با سیستم های خورشیدی جایگزین بادگیرهای سنتی شده اند. این مطلب به بررسی یکی از عناصر مؤثر در تهویه و سرمایش یعنی بادگیرهای سنتی و چگونگی تغییر در شکل و کاربرد آن در بناهای امروزی اختصاص دارد (خاموشیان، 1390، ص113).

باد، بادگیر، بادگیرهای مدرن، تهویه، خنک سازی