مطالعه آزمایشگاهی جذب نیکل از آب با استفاده ازنانوذره مگ همایت و جاذب میکروارگانیسمی و تعیین شرایط بهینه حذف

هدف اصلی از این پژوهش، جداسازی فلز نیکل با روش جذب سطحی )غوطهوری ذرات جاذب( با استفاده از نانوذرات اکسید آهن و ترکیبی از جاذب زیستی یعنی جلبک سبز رشتهای کلادوفورا میباشد. با استفاده از نتایج بدست آمده شرایط مالیاتیبهینه تعیین شد. نتایج مرحله اول آزمایشها یعنی مرحله بهینه کردن زمان تلاس نشان دهنده بهتر بودن زمان 09 دقیقه در مقایسه با دیگر زمانهای مورد بررسی بود، و در مرحله دوم تاثیر تغییر مقدار جاذب نانوذرات اکسید آهن بر توان جاذب برای حذف نیکل از آب مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که افزایش مقدار جاذب، موجب افزایش درصد حذف خواهد شد،در مرحله استفاده از مقادیر گوناگون جاذب زیستی نتایج نشان دهنده افزایش توان جاذب با افزایش مقدار جاذب بودند بطوری که توان جاذب در این مرحله از 26 درصد حذف به 09 درصد رسید، در گام بعدی از آزمایشها که تاثیر انواع پیش پالایش جاذب زیستی)جلبک( با استفاده از سه روش پیش پالایش اسیدی، پیش پالایش بازی و پیش پالایش الکلی مورد بررسی قرار گرفت، نتایج این مرحله نشان دهنده ارجهیت پیش پالایش الکلی در مقایسه با دیگر روشهای مورد بررسی بود البته در این مرحله نتایج مقدار حذف تمامی نمونهها از مقدار حذف جاذب بدون پیش پالایش کلتر بود، و در آخرین مرحله یعنی بهینهکردن دور همزن، نتایج نشان دادند که با افزایش دور همزن مقدار توان جاذب برای حذف کاهش میابد. در این پژوهش حداکثر ظرفیت جذب نیکل با جلبک در مقایسه با این مقدار در جذب با نانوذرات آهن بیشتر بوده، بطوری که این مقدار برای 09 درصد بود. در پایان، نتایج آزمایشات برای فرآیند جذب سطحی بیا / جلبک برابر 09 درصد و برای نانوذره آهن برابر 5استفاده نرمافزار اکسل حل شده است، همچنین شایان ذکر است که کلیه آزمایشات در شرایط محیطی دمایی 65 الی 09 درجه سانتیگراد صورت گرفت و برای اندازهگیری غلظت فلز نیکل موجود در محلول از دستگاه ICP ساخت کشور استرالیا انجام گردید.

Keywords:

آب , اکسید آهن , جذب , جلبک , نیکل