مریم سادات موسوی مقدم - گروه روانشناسی کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، بیرجند، ایران
حمید علیزاده - عضو هیئت علمی، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، بیرجند، ایران
کامبیز پوشنه - گروه علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران ایران

هدف پژوهش حاضر، مقایسه بین افسردگی در کودکان دختر و پسر با آسیب بینایی و عادی در سال 1931 بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری دادهها توصیفی و از نوع علی- مقایسهای بود. در این پژوهش جامعه آماریشامل کلیه کودکان آسیب دیده بینایی 7 تا 11 ساله آموزش و پرورش شهر تهران بود که از این میان با استفاده از روش تمام شمار93 نفر دختر و پسر آسیب دیده بینایی در گروه آزمایش و 93 نفر عادی نیز به صورت تصادفی در گروه کنترل به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. به منظور گردآوری اطلاعات از آزمون استاندارد افسردگی کودکان کواکس) 1377 ( استفاده شد. پایایی و روایی ابزار توسط محققین پیشین مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل دادههای بهدست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی )مانوا( انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد بین کودکان آسیب دیده بینایی و عادی از نظر افسردگی در چهار مولفه علائم جسمانی، اضطراب اجتماعی، اضطراب جدایی و اضطراب از آسیب تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد، شرکت دانشآموزان با آسیب بینایی در جلسات آموزشی حل مسئله، میزان مهارتهای اجتماعی آنان را افزایش و مشکلاترفتاری آنان را کاهش میدهد

افسردگی، اضطراب اجتماعی، اضطراب جدایی، آسیب دیدگی بینایی