بررسی رابطه احساس امنیت و مدارای اجتماعی در شهر اهواز

مدارای اجتماعی، پدیده ای است که صاحب نظران علوم اجتماعی عموماً آن را در ارتباط با فرایند توسعه اجتماعی- اقتصادی مورد مداقه قرار داده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان مدارا یا تساهل و ارتباط آن با احساس امنیتاجتماعی انجام گرفته است. چارچوپ نظری این پژوهش، نظریه توسهه انسانی رونالد اینگلهارت می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ساکنان شهر اهواز است که 18 تا 07 سال سن دارند. روش نمونه گیری مطبق می باشد . و حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 077 نفر بدست آمد. نتایج نشان میدهد که میزان مدارا به طور کل دربین شهروندان اهواز در سطح نسبتا بالایی است؛همچنین از میان انواع مدارا،مدارای سیاسی از میزان بیشتری برخورداراست و مدارای رفتاری در سطح نسبتا پایینی قرار دارد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نیز نشان می دهد که: 1 احساس امنیت اجتماعی به طور مستقیم بر مدارای اجتماعی تاثیر مثبت و مهنادار دارد 2 اعتماد بین فردی و ارزشهای ابراز وجود نیز دارای رابطه مثبت و معناداری با میزان مدارا هستند 3 احساس امنیت به طور غیر مستقیم از طری دو متغیر ارزشهای ابراز وجود و اعتماد بین فرد ی بر میزان مدارا تاثیر می گذارد 0 بین ارزشهای ابراز وجود و اعتماد اجتماعی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد

Keywords:

مدارای اجتماعی , احساس امنیت , ارزشهای ابراز وجود , اعتماد اجتماعی