سحر شاه ولی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان
محمدصادق غضنفری مقدم - استادیار دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان
محمد جواد خانجانی - استاد گروه مهندسی عمران دانشگاه باهنر کرمان

فشار افزاینده بر منابع آب شیرین خواستار کشاورزی سازندهتر با استفاده از منابع آبی موجود میباشد. افزایش بهرهوری آب یکی ازراهحلهایی است که اغلب ذکر میشود. بهرهوری فیزیکی آب به عنوان عملکرد محصول تقسیم بر کل مصرف آب از تبخیر و تعرق تعریفشدهاست، که یک شاخص عملکرد برای تعیین این موضوع است که آیا سیستمها از منابع خود به صورت کارآمد استفاده میکنند یا نه؟ در اینمقاله سعی بر آن است که با در نظر گرفتن محدودیت منابع آب موجود، یک روش مدیریت منابع آب در حوضه آبریز دز ارائه شود. باو با توجه WEAP به بررسی میزان آب مصرفی گندم کشتشده در حوضه پرداخته شد. سپس با استفاده از مدل ،WEAP استفاده از مدلبه عملکرد آبی و دیم این محصول، درصد کشت بهینه آبی و دیم آن تعیین و میزان بازدهی اقتصادی ناشی از اعمال این درصد کشت بهینهدر حوضه تعیین گردید. درصد کشت بهینه گندم آبی در این حوضه برای دشتهای دز غربی،لور و سبیلی 80 درصد کشت آبی و 20 درصد کشت دیم، برای دشتهای دز شرقی، دیمچه و دشت شاوور به ترتیب 60؛ 40 و 20 درصد کشت آبی برآورد شد و دشتهای حوضه در این درصد کشت بهترین عملکرد از نظر تولید گندم و کاهش مصرف آب را دارند

عملکرد آبی و دیم، گندم، بهرهوری آب WEAP