زرین حبیبیان - ، دانشجوی دکتری رشته مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد صفاییه، انتهای خیابان ارشاد اسلامی

تاب آوری یکی از موضوعات مطرح در روانشناسی سلامت است و با توجه به اثرات مثبت حمایت اجتماعی و تاب آوری بر انطباق مثبت و رشد فرد در شرایط مشکل هدف اجرای این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی آموزش مهارت تاب آوری بر رضایت زناشویی مادران مقیم در بخش NICU است.این تحقیق جزو تحقیقات کاربردی بوده، روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش می باشد. در این پژوهش ، آموزش - تاب آوری به عنوان متغیر مستقل و رضایت زناشویی به عنوان متغییر وابسته می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مادرانی می باشد که در دامنه تاریخی اردیبهشت ماه و خرداد سال 1394 در بخش NICU پذیرش شده اند. حجم نمونه در هر دو گروه شامل 93 نفر می باشد که به علت تعداد محدود پذیرش به صورت در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه زوجی اینریچ و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون می باشد که چهار مؤلفه رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعرض و تحریف آرمانی را مورد بررسی قرار میدهد.جهت بررسی فرضیه پژوهش از روش تحلیل کوواریانس( ANCOVA ) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که آموزش تاب آوری بر هر چهار مؤلفه رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعارض و تحریف ارمانی تأثیر معنادار داشته است

تاب آوری، رضایت زناشویی، مادران مقیم در بخش NICU