تاثیر ویژگی شخصیتی و نوع موسیقی بر میزان خوشایندی موسیقیهای غیرآشنا

موسیقی نقش مهمی در زندگی روزمره افراد دارد. برخی شاخصهای موسیقی منجر به شادی (تندای تند، مقام ماژور)؛ و برخی دیگر منجر به غم (تندای کند، مقام مینور) میشود. در این مطالعه ما از موسیقی کلاسیک غربی با علل متفاوت در جامعه ایرانی که تقریباً با موسیقی کلاسیک غربی ناآشنا است استفاده کردیم. هدف پژوهش اخیر بررسی تاثیر شاخصهای موسیقی با توجه به ویژگی شخصیتی شنوندگان بر دوست داشتن و دوست نداشتن قطعات در موقعیت آزمایشگاهی بود. قطعات به لحاظ ساز (بادی یا زهی) تندا (تند یا کند)، و مقام (ماژور یا مینور) متفاوت بودند. شرکت کنندگان در این پژوهش 52 دانشجو بودند که بعد از شنیدن هر قطعه در مورد میزان دوست داشتن و یا دوست نداشتن قطعه مورد سؤالقرار گرفتند. بر پایه نتایج آزمون شخصیت آیزنک شرکت کنندگان به دو دسته درونگرا و برونگرا تقسیم و همتا شدند (هر گروه 26 نفر). در این پژوهش شخصیت متغیر مستقل بین گروهی، و مقام، تندا، ساز متغیر مستقل درون گروهی، و متغیر - - وابسته میزان دوست داشتن و یا دوست نداشتن هر قطعه متغیر وابسته بودند. از تحلیل واریانس مرکب (مانووا) برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد

Keywords:

ویژگی شخصیتی , نوع موسیقی , ترجیح موسیقی , هیجان