محمدحسین جهانگیر - استادیار دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
شیما بهرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران

در شرایط حاظر مهمترین معظل زیست محیطی شهر تهران، آلودگی هوای این شهر بوده که عوارض بهداشتی، اجتماعی واقتصادی زیادی به ساکنین خود تحمیل مینماید. به منظور حل این معضل زیست محیطی و مفابله با اثرات آن اولین قدم،شناخت درست و صحیح ابعاد آن است. در این تحقیق جهت بررسی تأثیر دمای هوا بر آلودگی هوای تهران، سال 1392 به تفکیک فصول بهعنوان محدوده مورد بررسی انتخاب شد.و در آن دادههای مربوط به غلظت آلایندههای مونوکسیدکربن و ازن از سایت کنترل کیفیت شهرداری تهران استخراج شد و بهصورت میانگین غلطت این دو آلاینده در تمامی ایستگاههایموجود در شهر تهران در تمامی روزهای سال 1392 دسته بندی شد. سپس دادههای هر فصل به طور مجزا با دمای هوای شهر تهران در آن روز مقایسه شد که اطلاعات دمای هوا از ایستگاه هواشناسی مهرآباد دریافت شد. بهمنظور بررسی میزان همبستگی آلایندهها با دمای هوا نمودارهای پراکندگی رسم شد و خط رگرسیون برای هر فصل برازش داده شد. سپس معادله و ضریب رگرسیون خط مذکور استخراج و مشاهده شد که در تمامی فصول با افزایش دما غلظت آلایندهها افزایش مییابد. همچنین مشخص شد که افزایش دما در فصل تابستان تأثیر بیشتری بر آلودگی هوا نسبت به سایر فصول دارد.همچنین خطوط رگرسیون در فصل پاییز نیز از شیب قابل توجهی برخوردار بود، و شیب کم خطوط رگرسیون در فصل زمستان تأثیر کمتر این پدیده در این فصل را نشان داد. در مجموع بهطور میانگین، ضریب همبستگی تمامی خطوط از میزان مناسب و قابل قبولی که برای پدیدههای زیست محیطی در نظر گرفته میشود، برخوردار بود.

غلظت آلایندهها، پیشبینی هواشناسی، آلایندههای جوی، تغییرات دما، شهر تهران