ارائه مدلی جهت ارزیابی عوامل مؤثر بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده بین دانش آموز و معلم درمدارس هوشمند

هدف پژوهش حاضر، تعیین عوامل موثر بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده توسط دانش آموزان مدارس هوشمند در برخورد با معلمان است. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش را معلمان مدارس هوشمند نواحی نوزده گانه شهر تهران در سال تحصیلی 90 ـ 1389 تشکیل می دهد. با عنایت به این که میزان و چگونگی تاثیر هریک از این عوامل با استفاده از مدل معادلات ساختاری و تحلیل عوامل صورت می گیرد، روش پژوهش از نوع همبستگی است. ابزار مورداستفاده در این پژوهش 3 پرسشنامه شامل پرسشنامه محقق ساخته مهارت های پنجگانه ارتباطی برابر با (a-0/92) تاثیرپذیری دانش آموزان از معلمان (a-0/89) و پرسشنامه محقق ساخته ارتباط کارآمد ادراک شده در مدارس هوشمند (a-0/86) است. برای تامین روایی پرسشنامه، از نظرات متخصصان و استادان استفاده به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داده است که اثر مستقیم تاثیرپذیری دانش آموزان از معلم بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده توسط دانش آموزان (0.33) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط همدلی گرای ادراک شده (0/36) و اثر غیر مستقیم آن (0/12)، معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط گشوده گرای ادراک شده (0/27) و اثر غیر مستقیم آن (0/16)، معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط حمایت گرای ادراک شده (0/28) و اثر غیر مستقیم آن (0/07) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط مثبت گرای ادراک شده (0/56) و اثر غیر مسقیم آن (0/10) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط عادلانه گرای ادراک شده (0/31) و اثر غیر مستقیم آن از طریق تاثیرپذیری دانش آموزان از معلم برابر (0/07)، معنادار بوده است. بر اساس یافته های به دست آمده از پژوهش،=Chi-Square224/325 ، 95/0=GFI، 85.0=AGFI ، 00576/0=P-Value، 381/0=RMSEA است. بنابراین، برازش مدل مورد مطالعه در حد قابل قبول است.

Keywords:

مدرسه هوشمند , ارتباط همدلی گرا , ارتباط گشوده گرا , ارتباط حمایت گرا , ارتباط مثبت گرا , ارتباط عادلانه گرا , ارتباط دانش آموز ـ معلم