شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی معیاری مهارت های تدریس اعضای هیأت علمی بر مبنای الگوی شغل و شاغل ـ مطالعه موردی: دانشگاه شیراز

هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی با استفاده از الگوی شغل و شاغل بوده است. جامعه آماری شامل همه اعضای هیات علمی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91-90 می شود که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 223 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. نیازهای معیاری با استفاده از الگوی شغل و شاغل شناسایی و با استفاده از روش چند عاملی درونی اولویت بندی شدند. به منظور شناسایی نیازهای آموزشی هنجاری، پرسشنامه ای بر اساس نیازهای معیاری طراحی شد. اعتبار پرسشنامه با استفاده از روش تحلیل عامل اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی آزمون با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.87 محاسبه گردید که نشان از پایایی بالای این آزمون بود. نتایج حاصل از مقایسه نیازهای آموزشی هنجاری نشان داد که بین نیازهای آموزشی هنجاری اعضای هیات علمی با توجه به مرتبه علمی و سابقه خدمت، تفاوت معنادار وجود دارد. لذا پیشنهاد می شود تا نیازهای آموزشی معیاری شناسایی شده به عنوان مبنای نیازسنجی آموزشی دوره ای اعضای هیات علمی قرار گیرد و بر این اساس، برنامه های آموزشی اختصاصی برای اعضای هیات علمی دارای سنوات خدمتی و مراتب علمی متفاوت طرح ریزی و اجرا گردد

Keywords:

مهارت های تدریس , نیاز آموزشی , نیازهای معیاری , نیازهای هنجاری