بررسی ارتباط بین ابعاد جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه میان شش بعد جو سازمانی با میزان پذیرش نوآوری در برنامه ی درسی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. این تحقیق از نوع کاربردی است و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل 503 عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان است که 126 عضو دانشگاه از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش عبارت بود از: 1- پرسشنامه جو سازمانی که توسط گل (2008) طراحی شده و توسط پژوهش گران بومی سازی شده است. 2- پرسشنامه میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی که توسط پژوهش گران تدوین شده است. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی با استفاده از آزمون هایی نظیر آزمون رگرسیون چندگانه، رگرسیون هم زمان، آزمون لوین، تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) انجام گرفته است. تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که 1- بین بعدهای جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. 2- بین بعدهای جو سازمانی (تصویر سازمانی، مردم سالاری، نظم و قانون، تحقق هدف های کلی سازمان، عامل های فرهنگی اجتماعی) و میزان پذیرش نوآوری در هدف های برنامه درسی در محتوای برنامه درسی، فعالیت های یاد دهی یادگیری، روش های ارزشیابی برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. 3- بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (سابقه خدمت نوع دانشکده، مرتبه علمی، سفرهای علمی) تفاوت معنادار وجود دارد و 4- بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (جنسیت) تفاوت معنادار وجود ندارد

Keywords:

جو سازمانی , پذیرش نوآوری , پذیرش نوآوری برنامه درسی , دانشگاه اصفهان