تأثیر آموزش زیست شناسی به روش تفکر استقرایی برسطوح یادگیری درس زیست شناسی دانش آموزان پسرپایه دوم متوسطه

هدف پژوهش شناسایی اثربخشی روش تدریس تفکر استقرایی بر سطوح یادگیری (یادآوری، فهمیدن، کاربستن) دانش آموزان پسر پایه دوم متوسطه شهر همدان در درس زیست شناسی بود. طرح پژوهشی مورد استفاد از نوع آزمایشی(چهارگروهی سولومون) بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم مقطع متوسطه دبیرستان های روزانه و دولتی شهر همدان و روش نمونه گیری از نوع خوشه ای است. در این طرح از پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت تحصیلی 30 سوالی از نوع چهار گزینه ای (با روایی محتوایی) استفاده شد که 10 سوال اول آزمون را یادآوری (میزان یادگیری) و 20 سوال بعد آزمون پیشرفت تحصیلی را فهمیدن و کاربستن (عمق یادگیری) اندازه گیری می کرد. در طرح آزمایشی 80 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در چهار گروه (دوگروه کنترل و دو گروه آزمایشی) 20 نفری قرار گرفتند. در ابتدا از آزمودنی ها با استفاده از آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی پیش آزمون به عمل آمد. طرح آزمایشی طی 7 جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون (آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی) به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در تمامی فرضیه ها از تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره (مانووا) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش به روش تفکر استقرایی بر میزان یادگیری (سطح یادآوری) دانش آموزان معنادار بود. ولی به کارگیری این روش تدریس بر عمق یادگیری (سطوح فهمیدن و کاربستن) معنادار نبود. بنابراین روش تدریس تفکر استقرایی میزان یادگیری دانش آموزان را در درس زیست شناسی افزایش می دهد اما نمی تواند عمق یادگیری آنان را ارتقا دهد.

Keywords:

تفکر استقرایی , زیست شناسی , سطوح یادگیری