بررسی تأثیر سبکهای آموزش (مداخله ای، تعاملی،غیر مداخله ای)برمیزان خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه در سال تحصیلی 91-90

هدف این پژوهش بررسی تاثیرسبک های مختلف آموزش (مداخله ای، تعاملی،غیر مداخله ای) برمیزان خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه در درس فیزیک ٢ ‏است. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری متشکل از کلیه دانش آموزان دختر سال دوم رشته ریاضی فیزیک دوره متوسطه است که تعداد کل آنها 420 ‏نغر است. نمونه آماری این پژوهش 60نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از جامعه آماری مورد نظر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد سنجش خودکارآمدی شرر و همکاران است. روایی این پرسشنامه در پژوهش های قبلی درحد قابل قبول گزارش شده بود. دراین پژوهش نیز برای سنجش پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد و میزان آن 0/78 ‏محاسبه گردید. روش تجزیه و تحلیل آماری دراین پژوهش عبارت است از شاخص های آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی تحلیل واریانس یک طرفه وآزمون تعقیبیLSD است. یافته های پژوهش نشان دادکه به طور کلی بین میزان خودکارآمدی دانش آموزان گروه های آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد (0/002= pد و5/441 = ( f3 و 56) و خودکارآمدی دانش آموزان ‏از طریق سبک های آموزش تعاملی و مداخله ای افزایش یافته است. به علاوه سبک های مختلف آموزش اثرات متفاوتی بر مولفه های خودکارآمدی شامل تمرکز بر هدف، تعمق در هدف، انگیزش درونی، توانایی حل مساله و خود ارزشیابی دانش آموزان داشته است.

Keywords:

خودکار آمدی , دوره متوسطه , سبک تعاملی , سبک غیر مداخله ای , سبک مداخله ای