تجارب دانشجویان تربیت معلم از طراحی آموزشی براساس رویکرد سازنده گرایی

رویکرد سازنده گرایی یکی از رویکردهای نسبتا جدید در زمینه طراحی آموزشی است. هدف از این مطالعه، شناسایی و کشف تجارب دانشجو - معلمان از طراحی آموزشی بر اساس رویکرد ساختن گرایی و الگوی طراحی محیط های یادگیری سازنده گرای جانسون بود. روش پژوهش در این مطالعه، روش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه این پژوهش، کلیه دانشجو - معلمان مرکز تربیت معلم شهید بهشتی مشهد رشته علوم تربیتی - آموزش ابتدایی بودند که در سال تحصیلی 90-91 در آن مرکز تحصیل می کردند. روش نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند بود و با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 15 دانشجو - معلم انتخاب شدند، که چون محقق به اشباع اطلاعاتی رسید به همین تعداد نمونه بسنده کرد. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. برای اعتبار نتایج این پژوهش، نتایج و مقوله های استخراج شده به تایید شرکت کنندگان رسید. برای تحلیل اطلاعات و متن مصاحبه ها از روش کدگذاری استقرایی استفاده شد. نتایج استفاده از الگوی جانسون در کلاس درس تجارب بسیار ارزنده ای را برای دانشجو - معلمان به دنبال داشت و مهمترین مقوله ها و نتایجی که از مصاحبه ها استخراج شد عبارت بودند از: استقلال، خودگردانی یا خودکفایی، توسعه توانایی حل مساله، تسلط در جستجو، بازیابی و ذخیره اطلاعات، تعاملات اثربخش و یادگیری عمیق و اثربخش. با توجه به این نتایج، استفاده از این الگو و سایر الگوهای مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی می تواند، تاثیر زیادی بر عملکرد و موفقیت دانش آموزان و دانشجویان در دروس مختلف داشته باشد

Keywords:

تجارب دانشجو , معلمان , طراحی آموزشی , رویکرد سازنده گرایی , الگوی سازنده گرایی جانسون