بهبود برنامه ریزی پروژه با استفاده از مدلسازی عملکرد پروژه توسط روش پویایی های سیستم ( System Dynamics )

پروژه های بزرگ - مقیاس بصورت فزاینده ای پیچیده و متشکل از اجزای به هم وابسته متعدد هستند . با توجه خصوصیاتی همچون تاخیرات در انجام برنامه ها ، کشف و تصحیح خطاها و پاسخ به تغییرات پیش بینی نشده ، فرآیند های بازخور و روابط غیر خطی و وجود داده های نرم در کنار داده های سخت ، می توان چنین پروژه هایی را سیستم های پویای پیچیده ای دانست که مدیریت آنها نیازمند داشتن ابزارهایی برای غلبه بر پیچیدگی های ترکیبی ) 1 فعالیت های متوالی و موازی متعدد ، تخصیص منابع مفصل و ...) و پیچیدگی های پویا ( وابستگی های متقابل ، فیدبکها ، تاخیرات زمانی و غیر خطی ها ) است . توسعه رویکردهای مدلسازی شبکه همچون PERT و روش مسیر بحرانی (CPM) و توسعه نرم افزارهای قدرتمندی همانند Primavera Enterprise موجب بهبود غلبه بر پیچیدگی های ترکیبی گردیده است . اما با وجود این پیشرفت ها ، چنین ابزارهایی نمی توانند بطور شایسته ای پیچیدگی های پویای پروژه ها را مدلسازی و تحلیل کنند . . روش پویایی های سیستم (SD) که به کاربرد اصول و تکنیک های کنترل بازخور به مسائل مدیریتی ، سازمانی و اقتصادی - اجتماعی می پردازد هم اکنون نزدیک به سه دهه است که به منظور پاسخ گویی به این نیاز برای تحلیل و بهبود عملکرد پروژه ها به کار رفته است . کاربردهای متعدد و مدلهای جدید و بهبود یافته و ارزش ایجاد شده برای مشتریان حاکی از موفقیت این روش برای مدلسازی پویایی های پروژه می باشد . این تحقیق با استفاده از توسعه یک مدل SD از پروژه با لحاظ نمودن مدلسازی ساختارهای بازخور پایه ای برگرفته از ادبیات موجود و نیز اثر تغییرات و خطاها و ساختار هزینه های پروژه درصدد تحلیل و بررسی فرضیات برنامه ریزی پروژه به منظور مدیریت پیش دستانه تغییرات احتمالی در این فرضیات است . پس از شرح ساختار مدل ، شبیه سازی آن در مورد یک مثال و ارائه برخی سیاست های کنترل پروژه جهت بهبود عملکرد پروژه ارائه خواهد شد .

Keywords:

مدیریت پروژه , پویایی های سیستم , هزینه های پروژه , شبیه سازی , طراحی و تحلیل سیاست