آسیه نیازی - دانشجوی مهندسی اقتصاد کشاورزی - پژوهشگر اقتصاد کشاورزی
نورمحمد آبیار - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گلستان

توسعه سطح کشت و بهبود عملکرد دو عامل اساسی افزایش تولید بشمار می روند که هر یک از عوامل مختلف تاثیر می پذیرند . سیاستهای حمایت قیمتی و غیر قیمتی نقش مستقیم در افزایش سطح کشت داشته و پیشرفت فناوری ، سرمایه گذاری زیرساختی و شرایط مناسب آب و هوائی نیز در بهبود عملکرد تعیین کننده هستند . در این میان بهبود عملکرد به عنوان گزینه و راهکار مطلوب افزایش تولید از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا توسعه سطح کشت متاثر از سیاستهای قیمتگذاری پیامدهای نامطلوب اقتصادی از جمله اثرات تورمی، افزایش بار هزینه ای دولت و کاهش سطح کشت و تولید سایر محصولات را می تواند به دنبال داشته باشد . تحلیل روند افزایش تولید گندم و سهم نسبی توسعه سطح کشت و بهبود عملکرد آن می تواند در ارزیابی مجموعه سیاستها و راهکارهای اعمال شده مفید واقع شود . این تحقیق تلاشی در این راستا بوده و با استفاده از روش تحلیل رگرسیونی ( تابعی ) و داده های سری زمانی گندم در سالهای زراعی 1363-64 تا - 84 1383 ،میزان تاثیر و نقش توسعه سطح کشت و بهبود عملکرد را در افزایش تولید گندم برآورد نموده است . نتایج این تحلیل بیانگر آن است که هر چند سهم نسبی بهبود عملکرد در افزایش تولید گندم بیشتر می باشد ، اما اتکا به توسعه سطح کشت هم نقش نسبتا قابل توجهی داشته است . لذا ضمن اذعان به موفقیت بدست آمده در زمینه افزایش تولید گندم می بایست آثار و پیامدهای نامطلوب راهکار افزایش سطح کشت را نیز مورد توجه قرار داده و از اتخاذ این راهکار تا حد ممکن اجتناب نمود .

گندم ،سطح کشت ،عملکرد درواحد سطح،افزایش تولید،تحلیل رگرسیونی