یعقوب رحیمی پردنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی

در نظام آموزشی کشور ما با توجه به شرایط مناطق مختلف بخصوص مناطق محروم به منظور تحت پوشش قرار دادن کلیه کودکان لازم التعلیم و استمرار آموزش آنان تأسیس واحدهای آموزشی با وجود کلاسهای چندپایه واقعیتی اجتنابناپذیر و ضروری است و بایستی مورد توجه جدی آموزش و پرورش قرار گیرد و امکانات لازم را برای آموزش در این مدارس در اختیار معلمان قرار دهند اما به علت مشکلات متعدد در این زمینه، برنامه کامل و سازمان یافتهای در این مدارس اجرا نمیشود این در حالی است که آمارهای نظام آموزش و پرورش نشان میدهد در حدود یک میلیون دانشآموز در کلاسهای چندپایه مشغول به تحصیل میباشند بر این اساس یکی از ضرورتهای آموزش در حال حاضر، پرورش مهارتهای میان رشتهای در هر دو زمینه آموزشی و پژوهشی است لذا باید در برنامههای مدارس روشهایی گنجانده شود که از طریق آنها دانشآموزان قابلیتهای چگونه آموختنرا از طریق نظم فکری بیاموزند و آموختههای خود را در زندگی روزمرهی خود به کار برند که این امر باعث مطرح شدن اندیشه یادگیری مساله محور شده است که از نظر روانشناسی یکی از بهترین روشهای تربیتی برای ایجاد تفکر علمی و منطقی در فراگیران میباشد و قابلیت فراوانی برای پرورش مهارتهای میان رشتهای دارد. آموزش مساله محور یک استراتژی آموزشی و فرآیندی جهت کمک به فرد برای رشد یادگیری و افزایش احتمال مقابله موثر در طیف وسیعی از موقعیتها میباشد لذا در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتاب - خانهای و اینترنتی صورت گرفته است به ضرورت نقش آموزش مساله محور در کلاسهای چندپایه میپردازد.

مساله محور، چندپایه، مناطق محروم، آموزش و پژوهش، خودراهبردی