ابوالفضل سلیمانی - کارشناسی ارشد حسابداری- نویسنده مقاله
هادی سلیمانی - کارشناسی ارشد مدیریت
علی اصغر ملکی دلارستاقی - کارشناسی ارشد حسابداری

این تحقیق تحت عنوان بررسی رابطه بین ترکیب ساختار سرمایه با نرخ بازده سرمایه و ریسک سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 91-1385 مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف ما در این پژوهش بررسی این موضوع می باشد که آیا انواع ساختار سرمایه در شرکت های انتخاب شده در دوره زمانی مورد نظر تأثیری بر ریسک سهام و نرخ بازده آنها داشته است یا خیر؟ این تحقیق از نوع کاربردی می باشد که با استفاده از اطلاعات واقعی و از طریق آماره های آزمون به اثبات فرضیه پرداخته شده است. قلمرو موضوعی تحقیق دربرگیرنده شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار می باشد که طی سال های 91-1385 در بورس حضور داشته و حداقل یکبار از طریق افزایش سرمایه، تأمین مالی کرده باشند. روش های آماری بکارگرفته شده جهت آزمون فرضیه، با استفاده از نرم افزار Eveiws 7 با روش رگرسیون پانل دیتا می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که با استفاده از ساختار سرمایه (بدهی های بلند مدت/ جمع حقوق صاحبان سهام) نمی توان ریسک سهام را پیش بینی کرد و ساختار سرمایه نمی تواند به عنوان یک عامل تشخیصی ریسک سهام شرکت ها برای تصمیم گیران باشد. برای آزمون فرضیات از سه مدل استفاده شده است. نتایج بدست آمده از مدل اول حاکی از تأیید وجود رابطه مثبت و معنی دار بین نسبت کل بدهی ها به حقوق صاحبان سهام با ریسک سیستماتیک می باشد و برای مدل دوم نتایج نشان دهنده این است که بین تغییرات نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام با تغییرات نرخ بازده سهام ارتباط معنی داری وجود دارد و این ارتباط منفی می باشد. از آنجایی که نرخ بازده سهام با ساختار سرمایه ارتباط معنی داری دارد، لذا پیشنهاد می شود در هنگام نیاز به منابع مالی، در صورتی که منابع داخلی شرکت جوابگوی نیاز مالی نباشد، جهت افزایش ثروت سهامداران تأمین مالی بیشتر از طریق بدهی ها انجام گیرد. نتایج حاصل از تخمین مدل سوم نشان دهنده اثر منفی و معنی دار ساختار سرمایه بر ریسک و اثرمثبت و معنی دار نرخ بازده بر ریسک شرکت ها می باشد. همانطور که مشاهده می شود بین ریسک و بازده رابطه مثبت وجود دارد و این ارتباط از نظر آماری با اهمیت بوده و رابطه این دو هم خطی می باشد.

ساختار سرمایه، نرخ بازده، ریسک سهام، اوراق بهادار