مهارت کشاورزان چغندرکار در زمینۀ شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی : مطالعه موردی استان خراسان رضوی

شیوه های نادرست مدیریت خاک زراعی در مزارع چغندرکاری به شدت تخریب خصوصیات شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی خاک را به دنبال داشته و مشکلات زراعی عدیده ای را به وجود آورده است که باعث توجه به شیوه های پایدار خاک زراعی شده است . هدف تحقیق حاضر سنجش مهارت کشاورزان چغندرکار استان خراسان رضوی در زمینۀ شیوه های مدیریت خاک زراعی و تحلیل عوامل تأثیرگذار بر مهارت آنان بود که با انجام تحقیق پیمایشی و استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای صورت پذیرفته است . ابزار پژوهش، پرسشنامه ساختارمند حاوی سؤالات بسته پاسخ بوده ک ه روایی و پایایی آن تأیید گردید . نتایج پژوهش حاکی از آن بود مهارت کلی %43/5 از چغندرکاران مورد مطالعه در زمینه مدیریت خاک زراعی در سطح قرار داشتند . شایان ذکر است « خوب» (% در سطح 32/8) و مابقی «ضعیف» در سطح %23/7 ، حدود «متوسط» مهمترین متغیرهای متمایز کننده م هارت کشاورزان چغندرکار از همدیگر به ترتیب کاربرد روش آبیاری تحت فشار، انجام آزمایش خاک، جایگاه مددکار ترویج و عضویت در تعاونی تولید روستایی بودند . از مجموع متغیرهای شخصی، اقتصادی، ترویجی، فرهنگی - اجتماعی، دانش ی و نگرشی که وارد مدل رگرسیون چندگانه مرحله ای شده بودند، متغیرهای دانشی، عمل به رهنمودهای ترویجی، عملکرد چغندرقند، نگرشی، آزمایش خاک، تحصیلات و عیار چغندرقند به عنوان پراهمیت ترین متغیرهای تأثیرگذار بر مهارت کشاورزان چغندرکار پیرامون مدیریت خاک زراعی شناسایی و تبیین شده بودند .

Keywords:

مهارت , خاک , مدیریت خاک زراعی , چغندرقند , کشاورزان چغندرکار , ترویج کشاورزی