صرفه های ناشی از مقیاس در صنعت پرورش میگوی ایران

صنعت پرورش میگو در ایران یکی از عمده ترین فعالیت های بخش شیلات محسوب می گردد نه تنها به لحاظ وجود محدودیت صید در دریاها و اقیانوس ها و نیاز روز افزون جمعیت در حال رشد به پروتئین، در خور توجه است، بلکه به دلیل ایجاد اشتغال و ارزآوری فراوان دارای اهمیت بسیار می باشد. اخیرا هزینه بالای پرورش این محصول در داخل کشور، افزایش قیمت آن را در پی داشته که این امر موجب کاهش تقاضای داخلی و عدم توانایی رقابت تولید کنندگان در بازار جهانی شده است و تولید کنندگان را در این صنعت با چالش جدی مواجه کرده است. رفع مشکلات یاد شده و شکوفایی این صنعت نوپا مستلزم کاهش قیمت تمام شده آن از طریق کاهش هزینه های تولید می باشد. برای نیل به این هدف شناخت ساختار تولید و از جمله چونکه وجود اقتصاد مقیاس در این صنعت ضروری می باشد. در این راستا هدف مطالعه حاضر تعیین پاره ای از مشخصات تکنولوژیی تولید این محصول از جمله تعیین وجود و شدن صرفه های ناشی از مقیاس، تعیین کشش های جانشینی بین نهاده ها که بیانگر انعطاف پذیری تولید کننده در جابجایی نهاده ها در قبال افزایش قیمت نسبی انهاست، و تعیین کشش تقاضای نهاده ها که نشان دهنده میزان عکس العمل تولید کننده در مقابل تغییر قیمت هاست، می باشد. به این منظور تابع هزینه ترنسلوگ برای این صنعت بااستفاده از اطلاعات مربوط به 51 مزرعه پرورش میگو درجنوب ایران برآورد شده و پارامترهای ساختاری تولید محاسبه شده اند.نتایج این مطالعه نشان می دهد که خصوصیت ساختاری بازده مقیاس در صنعت پرورش میگوی ایران وجود دارد، به این معنی که با افزایش وسعت مزارع پرورش میگو، هزینه های تولید کاهش می یابد. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه بین دو نهاده لارو و سوخت و در دو نهاده غذا و نیروی کار قابلیت جانشینی وجود دارد. این امر با توجه به اینکه هزینه نهاده غذا بیش از 70 درصد هزینه های تولید را در این صنعت تشکیل می دهد، این فرصت را به تولیدکننده می دهد که با افزایش کمیت یا کیفیت نیروی کار بتواند در مصرف غذای میگوها صرفه جویی و در نتیجه هزینه تولید را کاهش دهد. برآورد کشش های خود قیمتی تقاضای نهاده ها در این صنعت حاکی از آن است که نهاده های غذا و نیروی کار دارای تقاضای بی کشش بوده و سوخت، یک نهاده کشش پذیر میباشد. به علاوه کشش خود قیمتی تقاضای نهاده لارو بسیار کم و از نظر اماری بی معنی است. این نتیجه حاکی از انعطاف ناپذیری تولیدکنندگان در قبال افزایش قیمت نهاده لارو است. این بدان معناست کهوجود انحصاری در بازار لارو می تواند قیمت های تعیین شده را بر پرورش دهندگان میگو تحمل نماید. از این رو می بایست از شکل گیری هرگونه انحصار در عرضه لارو جلوگیری به عمل آید.