آسیب شناسی مدیریت گردشگری در ایران

هنوز و پس از گذشت سالیان، صنعت گردشگری در ایران نه تنها به سهم قابل قبولی در محاسبه درآمد ملی دست نیافته است بلکه، همین سهم ناچیز هم هر سال با افول بیشتری مواجه می شود در این مقاله سعی بر آن بوده است تا میزان اهتمام به آسیب شناسی مدیریت صنعت گردشگری و وضعیت فعلی گردشگری در ایران بر مبنای روش های توصیفی و کتابخانه ای مورد ارزیابی قرار گیرد. هرچند در مجامع علمی و مدیریتی ایران بحث های فراوانی بر سر این مسئله شده است اما اغلب صاحب نظران گناه این نقیصه را مثل همیشه به گردن مسئولین و فرهنگ جامعه می اندازند. اما باید دانست این مفهوم فوق العاده وسیع، مبهم، انتزاعی و بدون اشاره به وجود عینی و قابل مشاهده ی مشخص نه تنها از بار مشکلات کم نمیکنند، بلکه بر پیچیدگی موضوع بیش از پیش می افزایند. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از نمونه های قابل مشاهده، به آسیب شناسی هر چند محدود در ساختار مدیریتی ایران پرداخته و نقایص موجود در آنرا که منتج به افول این صنعت می شود را نشان دهیم. باید گفت مدیریت بر صنعت گردشگری نه تنها مدیریتی غیر تخصصی و ارزش مدار است بلکه حتی با وجود مدیریتی پرتوان، علمی و اقتصاد مدار هم نمی توان انتظارات زیادی داشت زیرا مسایلی از جمله وجود شبکه ای از ارتباطات فرا قانونی قدرت، بی توجهی مسئولین رده بالا و برنامه ریز کشور، و دست آخر بودجه و امکانات فوق العاده ضعیف هر گونه تلاشی را ناکام می گذارند.

Keywords:

آسیب شناسی , مدیریت گردشگری