آسیب شناسی گردشگری دریایی در ایران و راهکارهای توسعه در افق چشم انداز 1404

گردشگری به عنوان یک صنعت رو به رشد و درآمدزا در شمار صنایع تراز اول دنیا، نقش بسزایی در اقتصاد جهانی ایفا کرده و به عنصری مهم در بهبود و تنظیم موازنه بازرگانی و تراز پرداخت های بسیاری از کشورها تبدیل شده است. در این میان، گردشگری دریایی یکی از انواع گردشگری است که به دلایل مختلف، توجه بسیاری را در سطح جهان به خود جلب کرده است. اما متأسفانه کشور ما، با وجود بهره مندی از ظرفیت های بالای گردشگری دریایی و مزیت های رقابتی پرشمار در سواحل و آبهای شمال و جنوب، از این مواهب به درستی بهره نمی برد. این در حالی است که گردشگری دریایی می تواند ضمن کمک به تحقق رویکرد اقتصاد مقاومتی، سهم مؤثری در شکوفایی اقتصادی کشور ایفا نماید . همچنین باید توجه داشت که اتخاذ استراتژی توسعه گردشگری (و از جمله گردشگری دریایی) در ایران، از ابعاد حاکمیتی نیز اهمیت دوچندانی دارد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل تأثیرگذار در توسعه صنعت گردشگری دریایی، در صدد پاسخ به این پرسش است که گردشگری دریایی کشور در مسیر شکوفایی و توسعه، با چه آسیب ها و موانعی روبه رو است؟ و در عین حال برای برون رفت از آسیب های موجود، چه اقداماتی باید صورت پذیرد؟ پژوهش از نوع کیفی بوده و داده های آن با استفاده از تکنیک مصاحبه عمقی و هدفمند با اعضای نمونه انتخابی ( 10 نفر از فعالان خبره گردشگری دریایی کشور) در دو نوبت (با روش دلفی) گردآوری شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که آسیب های مسیر توسعه صنعت گردشگری دریایی در شش گروه سازمان متولی و یکپارچه سازی تعاریف و استانداردها، قوانین و مقررات، زیرساخت ها، عوامل فرهنگی، عوامل اقتصادی و ابعادحاکمیتی قرار می گیرند. در عین حال، اظهارات مصاحبه شوندگان بیانگر اهمیت و ضرورت تدوین یک سند جامع علمی برای بخش گردشگری دریایی کشور و ایجاد شورایی متشکل از دستگاه ها و نهادهای مرتبط برای تحقق اهداف توسعه گردشگری دریایی کشور در چشم انداز 1404 است.

Keywords:

صنعت گردشگری , گردشگری دریایی , اقتصاد مقاومتی , سند جامع علمی کشور , چشم انداز1404