سمیه حسنعلیان - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه اصفهان
لیلا خوبیان بادی - دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

از روزگاران قدیم تاکنون شعر و شاعری از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است؛ چرا که شعر در دست شاعرانبه مثابه ابزاری میماند که عقاید و افکار خویش را به مخاطب انتقال می دهند و بالطبع از مخاطبین و شرایط حاکمدر آن زمان تأثیر می پذیرند. در این پژوهش برآنیم تا دو تن از شاعران برجسته شریف المرتضی و حکیمسنایی را که در دوران عباسیان و غزنویان می زیسته اند، مورد بررسی قرار دهیم. دورانی که حاکمان وقت بهشاعران توجه خاصی داشتند و به ایشان هدایای با ارزشی می دادند، البته ناگفته نماند که در آن دوران، اسلام تشیعوارد ایران شده بود و شاعران از آن تأثیر پذیرفتند. هدف از پژوهش حاضر این است تا با روش توصیفی تحلیلی براساس مکتب تطبیقی آمریکایی، اشعار این دو شاعر را جهت دست یافتن به پیام های اخلاقی و تربیتی مشترکبررسی کنیم.یکی از نتایج این پژوهش این است که اشعار شاعران در بردارنده معانی والای تربیتی اجتماعی و عرفانی استکه علت آن را میتوان به خاطر برقراری پیوند شان با قرآن واحادیث و بهره گیری از مضامین قرآنی اشاره نمود.

شریف مرتضی، حکیم سنائی، اخلاق، تربیت، شعر عربی، شعر فارسی، ادبیات تطبیقی