فریبا اشرفی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

ادبیات مقاومت، گونه ای خاص از ادبیات می باشد که بیانگر ستیز ملتها در برابرتجاوز بیگانگان و ستم ستمکاران است و دارای مفاهیمی والا و ویژگی های خاصخود است. در پایان نیمه اول قرن بیستم، اشغال کشور فلسطین و در پایان نیمهدوم آن، اشغال بخشی از کشور ایران، ادبیات پایداری به ویژه شعر مقاومت این دوملت را با آثار ماندگاری پربار ساخت و ادیبان و شاعران توانایی وارد این میدانشدند؛ در فلسطین محمود درویش، برجسته ترین شاعر مقاومت است و در ایرانعلیرضا قزوه از شاعران مطرح در حوزه مقاومت و پایداری محسوب می شود.پژوهش حاضر پس از نگاهی گذرا به زندگینامه و فعالیتهای این دو شاعر، به روشتوصیفی تحلیلی به بررسی تطبیقی برخی از مؤلفه های پایداری در شعر دو شاعرمی پردازد و وجوه اشتراک و تفاوت های موجود در اشعار آنها را بررسی می کند. اینتفاوت ها و شباهت ها ناشی از عوامل متعددی، از قبیل تعالیم و آموزه های دینی ومذهبی و نیز شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و... است.

ادبیات مقاومت، ایران، فلسطین، محمود درویش، علیرضا قزوه