حسین قاسمی - گروه زبان شناسی همگانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، قائمشهر، ایران

عاشورا منشأ ادب پایداری، مقاومت، ایثار و تراژدی تلخ تاریخ اسلام و پیام آور عظیم ترین درس و آموزه های زندگی بشریاست و شعر عاشورایی نماینده ی و تجلیگاه مذهب تشیع و حقانیت آن است ؛ابوالفضل (ع) به عنوان یکی از بارزترین ومنحصربه فرد ترین این واقع ماندگار و جاویدان است که حسن حسینی- علمدار شعر شیعه در عصر حاضر- در ا شعار عاشورایی خویش از او در جایگاه انسانی منحصر به فرد در راز رشید خود یاد کرده است و شعر انقلاب را به لبش ارزانی داشت. شعرعاشورای سید حسن حسینی بیانگر نمادها و سمبلهایی است که واقعه ی 61 هجری را با تلفیقی از وقایعدفاع مقدس (جنگ تحمیلی) به تصویر کشیده و در این میان ابوالفضل (ع) بیشتر از سایرین فضای خیالی و احساسی اشعارحسینی را به خود اختصاص داده است. وی در مجموعه اشعار گنجشک و جبرئیل ، هم صدا با حلق اسماعیل و طلسمسنگ ارادت خود را به ابوالفضل (ع) به وضوح به نمایش گذاشته است . و جایگاه والای ابوالفضل (ع) به عنوان الگویوفاداری و اسطورهای آسمانی و الهی، را در واقعه عاشورا در اشعارش به تصویر کشاند. این تحقیق برآن است تجلیابوالفضل (ع) را در اشعار عاشورایی سید حسن حسینی شاعر برگزیده دفاع مقدس تبیین نماید.

حضرت ابوالفضل (ع)، عاشورا، کربلا ، حسینی، اشعار دفاع مقدس ، وفاداری ،ایثار