علی اکبر احمدی دارانی
سیده الهام حسینی سده

بخش وسیعی ازآنچه به عنوان ادبیات فارسی نامیده می شود، متون منظوم و منثوری است که به صورت مکتوب دراختیار ماقراردارد.باآنکه کوشش های فراوانی برای شناخت، نقد وتحلیل این میراث به صورت علمی انجام شده است؛ اما همچنانلایه های ناشناخته بسیاری درآن هست که باید مستقیماً آن را لا به لای دیوان ها، تذکره ها وجنگ ها شناخت. یکی ازجنبه هایکمتر شناخته شده در متون نظم و نثر فارسی، ارتباطی است که شاعران و نویسندگان در حین آفرینش های خود از معاصران یاپیشینیان خود داشته و آن را به نوعی در اثر خود بازتاب دادهاند. صنعت ادبی ترجمه نیز یکی از محورهای این ارتباط بوده کهحلقه اتصال و ارتباط شعر و شاعران ایران و شاعران عرب بوده است.بدین معنا که شاعران ایرانی، شعر برخی از شاعران عربرا به صورت ترجمه فارسی در شعر خود آورده اند. در این مقاله برآنیم تا نمونه هایی از ترجمه شعر شاعران عرب در شعرفارسی را که از ابتدای شعر فارسی تا پایان قرن هشتم از میان دیوان ها و تذکره ها و جنگ ها یافته ایم، ارائه کنیم تا دقیقاً نشاندهیم که میزان تأثیرپذیری شاعران ایران از آنان در این زمینه به چه صورت بوده است.

مناسبات شاعران، ترجمه، شعر عرب، شعر فارسی، علوم بلاغی