مرجان خانمحمدی - عضو هیئت علمی گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، ایران
عباس احمدخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک،ایران

رشد فزاینده جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه آمیزی بر زیستگاههای طبیعی کره زمین داشته است. مصرف بی رویه انرژی، تخریب جنگلها و انقراض گونه های گیاهی و جانوری از پیامدهای آن می باشد. بسیاری بر این باورند کهرشد بی رویه جمعیت که خود معلول تحول در سیستمهای توسعه صنعتی و بالطبع رشد بهداشتی و درمانی در جوامع صنعتی است؛ منجر به شهرنشینی و در نتیجه مصرف بیش از حد و غیر مسئولانه انرژی های فسیلی شده و به گرم شدنتدریجی کره زمین انجامیده است؛ شهرها را مورد تهدید جدی قرار داده و خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست جهان وارد کرده است. مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از مدلهای کلیشه ای و غیر استاندارد ساختمانهاست که به دلیل ناهمگونی با شرایط اقلیمی خود، جهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیطزیست می شود. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود. در معماری معاصر، تغییراتی که با توجه به معیارهای زیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند، هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و سازهای آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه با پایداری و حفظ این سیاره و منابع انرژی آن. بدین ترتیب اینگونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایهالگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس، بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتنشان، با کارایی بیشتری به کار گرفته شوند. به طور خلاصه منظور از بوم شناسی ساختمان این است که بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و اقلیمی، و تبدیل آنها به صورت کیفیت فضایی آسایش و فرم، تمرکز گردد

محیط، انرژی، صرفه جویی ، بوم گرایی، توسعه پایدار