محمود فیض آبادی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری، شهرسازی و هنراسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد
نازنین رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه فردوسی مشهد

مطالعات چرخه عمر مصالح ساختمانی حاکی از آن است که فرایند انتقال مصالح از مبداً به محل ساخت، بیشترین انرژی را صرف میکند. بنابراین استفاده از مصالح بومآورد، برای نیل به اهداف پایداری، ضرورتی انکارناپذیر است. معماران ایرانیاز دیرباز به تامین مصالح ساختمانی از محیط طبیعی توجه و بدان باور داشته اند. نی از جمله مصالح گیاهیست که در بخشهای مختلف ساختمان کاربرد داشته است. اما امروزه علیرغم وجود تالابها که محل اصلی رویش انواع نی بوده و پراکندگی مناسب آنها در کشور، بهکارگیری این مصالح طبیعی به دست فراموشی سپرده شده است. در نوشتار حاضرضمن بررسی ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی مصالح نی و کاربرد آن در معماری بومی شمال ایران، به بررسی امکان توسعه استفاده از مصالح نی پرداخته میشود. نتایج پژوهش حاکی از اینست که این امر از طریق توسعه نیزارها به عنوان کارخانههای طبیعی تولید مصالح ساختمانی میسر میگردد. ویژگیهای مطلوب مصالح نی آن را برای ساخت مسکن بومی در شمال ایران مناسب میسازد. پژوهش حاضر از نوع کیفی- تحلیلی بوده و به روش تحلیل و استدلال منطقی به بررسی امکان توسعه مصالح نی در ساخت و سازهای بومی شمال ایران پرداخته است

مصالح نی ، ساخت و ساز بومی، شمال ایران، بامبو