ملکه حدادی وایقان - دانشجوی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، موسسه آموزش عالی مازیار رویان ایران،
شعله سلیمی - دانشجوی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری ، موسسه آموزش عالی مازیار رویان ایران،
زهرا غریب زاده - دانشجوی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی مازیار رویان ایران

از آغاز یکجانشینی بشر همواره تلاش نموده تا بیشترین سازگاری بنا با آب و هوا را فراهم سازد و از عوامل و عناصرآب و هوا در جهت تأمین آسایش استفاده کند. شهرها و ساختمانهایی که در گذشته ساخته میشد به علت رعایت اصولپایداری از جمله طراحی متناسب با اقلیم در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی داشته، اما امروزه در در روند طراحی و برنامهریزی شهرها و ساختمان های جدید این اصل بدست فراموشی سپرده شده است. در نظر نگرفتن این اصولعلاوه بر اینکه جایی برای استفاده حداکثر از منابع طبیعی چون نور، باد و... نمی گذارند، بلکه اسباب ناراحتی و عدم آسایش افراد را نیز فراهم می سازند. بنابراین هدف کلان این نوشتار ارتباط فرم و چگونگی استقرار ساختمان با توجه به عنصر اقلیمی تابش برای استفاده بهینه از نور خورشید میباشد تا زمینهای برای توجه هرچه بیشتر طراحان و مهندسان به این موضوع گردد.

خورشید، اقلیم، فرم ساختمان، جهت ساختمان