صادق بهمن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
عبدالحمید قنبران - استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی،

در دنیای امروز که انگارههای مادی بر تمام وجوه زندگی انسان غالب گشته است؛ تملک حقوقی، اولین نسبت در راستای ایجاد پیوند بین انسان و فضاست. از بین رفتن حس دلبستگی، جدایی افراد از یکدیگر و کمبود تعاملات اجتماعی در کنار سایر معضلات شهری ماحصل دید مدرنیستی به فضااست؛ چنانچه به گفتهی نوربرگ – شولتز بسیاری از مردم احساس میکنند که زندگیشان بی معنا است و از خود بیگانه شدهاند. پژوهش حاضر بر اینفرض کلی استوار است که کاربران غالبا نسبت به مکانی حس دلبستگی دارند که آنرا واجد کیفیاتی مطلوب میدانند ، از اینرو شناخت و ارزشگذاری عاملهای شکل دهنده حس دلبستگی به مکان، معماران را به طراحی فضای مطلوب یاری میکند. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل نقش تعاملات اجتماعی در افزایش حس دلبستگی به مکان در مجتمعهای مسکونی،ارائه راهکار عملی برای افزایشحس دلبستگی و در پی آن ارتقای کیفیت مجتمعهای مسکونی توسط طراح است. بنا به طبیعت حس دلبستگی، بخشی از ساختار این پژوهش، متاثر از جنبههای انسانی برآمده از حوزههای روانشناسی و جامعهشناسی است.در این راستا، حس دلبستگی به مکان با بررسی تاثیر شاخص تعاملات اجتماعی ارزیابی شده است. برای این منظور، با کمک گرفتن از ابزار پرسشنامه و مصاحبه ومشاهدات میدانی شاخص مذکور به همراه سایر عوامل تاثیرگذار شناسایی و دسته بندی شده است. سپس با کمک نرمافزارSspS با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه تایید شد و پس از تایید پایایی پرسشنامه، از آزمون های پیرسون، تحلیل واریانس چند عاملی و تحلیل رگرسیون خطی به تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی مبادرت شده و با توجه به نتایج تحلیلها به ارائه راهکارهای علمی و عملی برای ارتقای کیفیت مجتمعهای مسکونی پرداخته شده است.

دلبستگی به مکان، ، تعاملات اجتماعی، مجتمع مسکونی