اثر فرم ساختمان بر مصرف انرژی ساختمان های آموزشی در شهر اصفهان

با توجه به سهم 04 درصدی مصرف انرژی در بخش ساختمان و کاهش منابع انرژی تجدید ناپذیر، بهینه سازی مصرف انرژی در بخش ساختمان میتواند تاثیر بسزایی بر کل مصرف انرژی کشور داشته باشد. یکی از راه های موثر در این راستا، احداث ساختمان های کم انرژیاز طریق طراحی اقلیمی در قدم اول و سپس استفاده از منابع تجدید پذیر برای تامین انرژی ساختمان می باشد. بر اساس آمار سازمانآموزش و پرورش در سال 1831 ، حدود 24 درصد از جمعیت کشور حدود 3 ساعت از طول روز را در مدارس به سر می برند. مدارس به دلیل تیپولوژی، الگوی اشغال فضاها، نوع کاربران و زمان اشغال فضا ) فقط 1 ماه از سال ( ، از پتانسیل بیشتری برای کاهش مصرف انرژی برخوردارند . از سوی دیگر با توجه به میانگین دمای ماهانه در شهر اصفهان، حدود 7 ماه از سال )مهر تا فروردین ( پایین تر از محدودهپایینی شرایط آسایش حرارتی ارائه شده در استاندارد اشری بوده و بر اساس تحلیل نمودارهای اقلیمی این شهر، میزان گرمایش مورد نیاز در این اقلیم تقریباً 2 برابر میزان سرمایش مورد نیاز است. با به کارگیری اصول طراحی اقلیمی از جمله جهت گیری مناسب بنا و فرم مناسب ساختمان در اقلیم گرم و خشک اصفهان می توان در زمستان از انرژی خورشید برای کاهش نیاز گرمایش در ساختمان بهرهگرفت. در این مقاله از طریق مدلسازی دینامیک انرژی، تاثیر فرم بهینه در جهت کاهش مصرف انرژی کل برای یک نمونه مدرسه در شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آنالیزها نشان داده است که تنها با بهره گیری از فرم بهینه ساختمان می توان مصرف انرژی اولیه ساختمان را نسبت به نا مناسب ترین فرم بستر پژوهش به میزان 02 % کاهش داد.

Keywords:

فرم بهینه , مدرسه , صرفه جویی انرژی , اصفهان