زیبا سامی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

در ایران باستان مردم بدون هیچ گونه امکانات و با کمترین هزینه برای خود سر پناه می ساختند و خانه های گلی وخشتی که هنوز هم تعداد معدودی از آنها باقی مانده است. این معماری دارای ویژگی های منحصر به فردی است کهضمن توجه به مسائل زیباشناختی ،فرهنگی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده به کارگیری مصالح بومی که کمترین تأثیر نامطلوب برمحیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند. شایان توجه است که، بیشتر اصولی که در معماری پایدار نوین در قرن بیستم مطرح شد، در معماری سنتی و قدیمی این مرز و بوم در اقلیم های مختلف رعایت می شد، که خود موید تاثیر صحیح فرهنگ، دین و سنتهای مردم ایران بر چگونگی ساخت و ساز و معماری در سده هایپیشین بوده است . این همان اصولی است که در عصر حاضر به فراموشی سپرده شده در این مقاله به بررسی اشتراکات معماری سنتی ایرانی و پایدار شده است و همچنین به بررسی نمونه های خانه های سنتی موجود در بافت تبریز:خانه زکاء پرداخته شده است.روش این تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و توصیفی تحلیلی می باشد

معماری سنتی ایرانی،معماری پایدار،خانه، زکاء، تبریز