بررسی ارتباط اصول معماری بیوفیلیک با روانشناسی محیطی

امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دورساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبال داشته است. این در حالی است که پیوند انسان و طبیعت همواره غیرقابل انکار بوده و سبب ادامه حیات او بودهاست. ارتباط تنگاتنگ انسان با طبیعت سبب شده است تا معماران نیز هم از طبیعت برای طراحی بناها الهام گرفته و هم در تلاش برای مستحکم تر کردن ارتباط انسان با طبیعت برآیند. معماری بیوفیلیک، یکی از رویکردهای جدید درمعماری امروز است که در پی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است تا از این طریق انسان به آرامش روحی و روانی دست یابد. از لحاظ روانی نیز انسان نیازمند این ارتباط بوده و مباحث روانشناسی محیطی، مهر تاییدی بر این ادعا هستند. هدف این پژوهش، بررسی مفهوم معماری بیوفیلیک و اصول آن در طراحی بناها و همچنین ارتباط آن باروانشناسی محیطی است. بدین منظور ابتدا مفهوم روانشناسی محیطی، ادراک محیطی و ادراک طبیعت بیان می شود، پس از آن به ارائه تعاریفی از معماری بیوفیلیک و رویکردها و عناصر این معماری پرداخته می شود. در ادامه اصولطراحی معماری بیوفیلیک در بناها از جنبه های مختلف بیان می گردد و در انتها ارتباط اصول معماری بیوفیلیک با روانشناسی محیطی مشخص می شود. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی می باشد و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که عواملی که سبب ارتباط معماریبیوفیلیک و روانشناسی محیطی به هم می شوند و آن ها را در ارتباط تنگاتنگی با هم نگه می دارند، انسان و طبیعت هستند. برگشت انسان به طبیعت، یکی از موضوعات مهمی است که علاوه بر آرامش جسمانی، آسایش روحی و روانی انسان را نیز به دنبال دارد و روانشناسی محیطی از طریق ادراک طبیعت این ادعا را ثابت می کند.

Keywords:

معماری بیوفیلیک , روانشناسی محیطی , طبیعت , ادراک طبیعت