بازشناسی الگوی بازارهای سنتی

بازارهای تاریخی یکی از عینی ترین نمودهای شهرهای سنتی ایران و به طور کلی از مهمترین وجوه و جلوه های معماری اسلامی هستند. در ( ما بازارهای اصلی شهر معمولا + بازارها انواع مختلفی دارند اامتداد راههای اصلی، دروازه های شهر و حتی اغلب به صورتی بودند که از خارج شهر شروع شده و تا مرکز شهر امتداد یافته و دو سر شهر را بهم وصل می کردند به همین دلیل است که به جرأت می توان گفت کهبازارهای ایرانی یکی از اجزاء اصلی ساختار بافت شهر به حساب می آیند که نقش آنها در شهر فقط به حوزه تعاملات تجاری و داد و ستد منحصر نمی شود بلکه این مکان بعنوان محل تمرکز حیات جمعی و محملیبرای بروز ارزشهای فرهنگی و اجتماعی و البته بستر سیاسی نیز هستند و همین کاربری های متفاوت باعث می شود که نه تنها از خصوصیت تحرک و تغییر پذیری پدیده های اجتماعی تأثیربپذیرد وبلکه تأثیر گذار نیز بوده و جامعه هم به عنوان بستر نمی تواند از ما با + عواقب و نتایج تغییرات بازار برکنار بوده و بی بهره باشد ا تمام این اوصاف این بنیاد اجتماعی توانسته معانی عمیقی چون تنوعدر عین وحدت و وحدت در عین تنوع را در خود جای دهد به طوری که نوعی از هم نوایی و هم سویی در تمامی ارکان آن قابل رویت باشد در این نوشتار سعی شده با تمرکز بر روی شناخت بازارهای سنتی و صد البته بستر آن شهر اسلامی به بررسی عناصر تشکیل دهنده آن و الگوهای کالبدی و عناصر معنایی نهفته در معماری بازارهای سنتی به عنوان فضایی همخوان با ارزشهای معماری ایرانی – اسلامی بپردازیم.

Keywords:

بازار , معماری بازارهای سنتی , ارزشهای معماری ایرانی – اسلامی