ندا افضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات مازندران
بهنام رجبی فر - دکترا در معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد قائمشهر
محمدجواد مقصودی تیلکی - دکترا در شهرسازی، استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه پیام نور تهران

رشد و گسترش شهرنشینی در جهان علی الخصوص در کشورهای در حال توسعه شرایطی را ایجاد نموده است که ضرورت های زندگی در زیستگاه های بشری را دستخوش تغییرات بنیادین نموده است. انسان امروزی با وجود زندگی در جهانی آشفته، نیازمند دستیابیبه محیطی است که پاسخگوی مشکلات و ناهنجاری های موجود در جامعه بوده و امنیت و آرامش را برای او به ارمغان بیاورد. بنابراین دستیابی به مکانی آرام و مصون از مزاحمت های محیط و همچنین مکانی که افراد بتوانند با یکدیگر تعامل داشته باشند در مکانی تحت عنوان واحد همسایگی می تواند به عنوان ضرورتی عاجل مطرح گردد که نیاز به پژوهش حاضر راجع به پایداری اجتماعی را الزامی می دارد.در حالی که توسعه پایدار بخش مهمی از مفاهیم شهرسازی در سال های اخیر را به خود اختصاص داده است، پرداختن به اصول ومعیارهای توسعه پایدار هنوز نیازمند تحقیق بسیار می باشد. همانطور که می دانیم توسعه پایدار سه حوزه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را در بر می گیرد که دو بخش اول آن تکنیکی بوده، با مصالح و روش های ساخت و همچنین انرژی های تجدیدپذیر ارتباط دارند. در حالیکه بخش سوم برگرفته از انسان و فرهنگ و روش های زندگی اوست و به عنوان پایداری اجتماعی مطرح بوده ومد نظر این مقاله می باشد

واحد همسایگی، توسعه پایدار، پایداری اجتماعی، واحد همسایگی پایدار