بررسی مولفه های برنامه ریزی شهری با توجه به معیارهای کیفی زندگی

آرزوی بهبود کیفیت زندگی در مکانی مشخص و برای شخص یا گروه مشخص، کانون توجه مهمی برای برنامه ریزان است. هم چنین می توان اظهار کنیم که اقدام به برنامه ریزی بصورت فعالیتی عمومی و همگانی، به طور بالقوه ای می تواند کیفیت زندگیشهروندان را به وجود آورد.. واژه کیفیت زندگی سرچشمه روشنی ندارد. کیفیت زندگی اگرچه جذابیت و معنی عام دارد، یک تعریف پذیرفته عام ندارد. هر عبارتی که در تعریف کیفیت زندگی بکار رود، کیفیت زندگی یک فرد به حقایق عینی و خارجی زندگ یاش و دریافت ها و ادراکات درونی و ذهنی او از این عوامل و نیز از خودش وابسته است. بهبود کیفیت زندگی] 1 [ در یک مکان خاص و یابرای اشخاص و گروه های خاص همواره کانون اصلی توجه برنام هریزان بوده است. در واقع بهبود کیفیت زندگی در هر جامعه ای،یکی از مهم ترین اهداف سیاست های عمومی آن جامعه می باشد. در سالهای اخیر مطالعات پیرامون کیفیت زندگی به طور عمده بر ماهیت شهری تمرکز کرده و بحث بر روی کیفیت زندگی شهری] 2 [در میان تحقیقات و مطالعات تجربی رواج یافته است. بدون شک تمایل جمعیت در سرتاسر جهان برای تمرکز یافتن در شهرها، یکی از دلایل اصلی تقویت این جریان مستقل در تحقیقات بر روی کیفیت زندگی می باشد. این پژوهش به دنبال آن است تا ضمن بررسی ادبیات مطروحه در این زمینه در سطح جهانی، تلاشی در زمینه شناخت تعاریف و ابعاد این مفهوم با تاکید بر برنامه ریزی شهری داشته باشد. در ادامه نیز با ذکر چند نمونه انجام شده در دنیا، به تحلیل شیوه های سنجش این مفهوم در برنامه ریزی شهری از یک طرف و لزوم این سنجش از طرف دیگر می پردازد.

Keywords:

کیفیت زندگی شهری , برنامه ریزی شهری , ابعاد , سنجش